Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια κυρά που την έλεγαν Δυναμική Επιτυχίδου

Πίστευε πως δεν έχει δεξιότητες που να αξίζουν και πως δεν κάνει τίποτα πολύ καλά. Είχε χάσει ολοκληρωτικά την αυτοπεποίθηση της, την πίστη της στον εαυτό της & στην ζωή και δεν εκτιμούσε τον εαυτό της. Δεν έβρισκε κάποιο νόημα γενικότερα, δεν γνώριζε τον σκοπό της και πολλές φορές σκεφτόταν «αν είναι να ζω έτσι κάθε μέρα, αν είναι να πονάω κάθε μέρα δεν θέλω να ζήσω για ακόμη μια μέρα».

Μία μέρα όμως αποφάσισε να πάρει την ευθύνη να αλλάξει τη ζωή της. «Τόσοι άνθρωποι τα έχουν καταφέρει μέχρι τώρα. Γιατί όχι και εγώ!», σκέφτηκε. Και έτσι πήγε στο σχολείο των τρελών. Ένα σχολείο διαφορετικό από τα άλλα. Εκεί γνώρισε ανθρώπους με τους οποίους ένιωθε άνετα και μπορούσε να μοιραστεί μαζί τους τους προβληματισμούς της. Ανήκε πλέον σε μια ομάδα ανθρώπων που όλοι είχαν τον ίδιο σκοπό. Πήραν λοιπόν ο καθένας τον εαυτό του από το χέρι και όλοι μαζί ως ομάδα ξεκίνησαν τον δρόμο της ανακάλυψης του εαυτού τους και τη δημιουργία προς το δρόμο της καθημερινής αλλαγής.

Δεσμεύτηκαν πως θα τολμήσουν να κάνουν όλα όσα ζητηθούν από τον δάσκαλο τους, πως θα πληρώσουν το τίμημα με μοναδικό σκοπό να γίνουν ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι άνθρωποι.

Στο σχολείο συνάντησε και άλλους ανθρώπους που ένιωθαν σαν και αυτήν. Άλλες φορές χαίρονταν, άλλες λυπούνταν, μα ότι και να συνέβαινε έμεναν μαζί. Μία γροθιά, μία ομάδα! Μαζί θα ανακάλυψαν ότι η βάση όλων μας είναι η αγάπη και πως τα πάντα γύρω μας είναι καθρέφτες. Στο ταξίδι αυτό η κάθε μέρα ήταν προκλητική. Κάθε μέρα αναγνώρισης και συνειδητοποίησης ήταν για όλους ταυτόχρονα ένα χαστούκι με πόνο αλλά και ένα βλέμμα φωτεινό γεμάτο πίστη.

Όσο αρνητικά και να ήταν τα συναισθήματα πολλές φορές, το κάθε μέλος αυτής της ομάδας είχε πάντα την πίστη και την θέληση να συνεχίσει στον δρόμο προς την ολοκλήρωση. Και όταν δεν άντεχε και ήθελε να τα παρατήσει, η ομάδα αναλάμβανε και έμπαινε στη μάχη μαζί της. Άλλωστε είχαν υποσχεθεί «ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ».

Τα μαθήματα δύσκολα θα έλεγε αυτή, προκλητικά, όμως θα συμπλήρωνε ο δάσκαλος της, ο Αλέξιος. Στο σχολείο άρχισε να μαθαίνει τον εαυτό της και να ανακαλύπτει τις πεποιθήσεις της. Τα θέλω και τα όριά της δεν ήταν πάντα ξεκάθαρα, ωστόσο δεσμεύτηκε στο να εξερευνήσει κάθε πτυχή του εαυτού της μέρα με τη μέρα. Άρχισε να βλέπει πως είναι δυο σε ένα σώμα. Ο ανώτερος και ο φλύαρος εαυτός της. Ο πρώτος ήταν αυτός που της μάθαινε ο Αλέξιος να είναι. Ο δεύτερος ήταν αυτός που έκανε συνεχώς σαμποτάζ στα όνειρά της. Ένα ΣΤΟΠ δυνατό, ηχηρό με δύναμη, σιγουριά και αυτοπεποίθηση ήταν αρκετό για να σταματήσει τον φλύαρο εαυτό της να μην τον ταυτίζει με το ΕΙΜΑΙ της γιατί είναι δυο διαφορετικά πλάσματα.

Προς το τέλος του ταξιδιού έβλεπε πλέον καθαρά πως έχει ομορφιές και αγάπη μέσα της. Είχε υιοθετήσει καινούριες συνήθειες, μαζί και με έναν συνοδοιπόρο του ταξιδιού, είχε λουστεί και λούσει με αστέρια το μονοπάτι της και το μονοπάτι των άλλων.

Το ταξίδι αυτό ήταν γεμάτο θαύματα. Η κυρά δυναμική Επιτυχίδου ήταν πια και δυναμική, επιτυχημένη και έτοιμη να ΣΠΑΣΕΙ ΤΑ ΟΡΙΑ.

…….

Η ιστορία είναι μία έμπνευση της Eva Antza σε συνεργασία με τους συμμαθητές της στο τμήμα “Δυναμική της Επιτυχίας 2022-23 | Τρίτη βράδυ μέσω zoom”.

Νιώθω βαθιά ευγνώμων που είχα τη χαρά να είμαι αυτή τη χρονιά μαζί με αυτή την υπέροχη ομάδα ανθρώπων στα πρώτα του βήματα στη μέθοδο του ΑποφασίΖω και στην προσωπική ανάπτυξη!

Σας θαυμάζω ομαδάρα!