Οι άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας παίζουν έναν ρόλο στην προσωπική μας εξέλιξη και είναι πάντα οι κατάλληλοι για τη δεδομένη χρονική στιγμή για τα μαθήματα που χρειάζεται να πάρουμε.
Για αυτό και λέμε πως όλοι οι άνθρωποι είναι σε κάποιο βαθμό και δάσκαλοι μας στο σχολείο της ζωής.
Οι πιο μεγάλοι δάσκαλοι είναι συνήθως οι ερωτικοί σύντροφοι για πολλούς και διάφορους λόγους…
Φτάνει κάποια στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου που επιλέγει να προχωρήσει από το στάδιο του έρωτα και της παθιασμένης ανεμελιάς στο επόμενο στάδιο, αυτό του να γίνει συνοδοιπόρος με έναν άλλον άνθρωπο στο ταξίδι της ζωής.
Και για κάποιους ανθρώπους αυτό το ταξίδι περιλαμβάνει και τη δημιουργία οικογένειας και παιδιών.
Όσο καλύτερα έχεις εξερευνήσει τον άνθρωπο που είστε μαζί, τόσο πιο σίγουρος μπορείς να νιώθεις για την ποιότητα του ταξιδιού που ακολουθεί. Με βασική παράμετρο, στο δικό μου νοητικό χάρτη, να είναι ένας άνθρωπος που να θέλει να μαθαίνει, να εξελίσσεται, να κάνει μεγάλα όνειρα και να μπαίνει στη δράση για να τα πραγματοποιήσει.
Αυτό που δε μπορείς να ξέρεις όμως, ούτε και να υπολογίσεις με βεβαιότητα, είναι τι είδους γονιός θα γίνει. Γιατί είναι κάτι πρωτόγνωρο και για τους δύο, ένα βήμα στο άγνωστο και το ξεκίνημα μίας πίστας που δεν την έχετε ξαναπαίξει.
Όταν κουβεντιάσαμε με τη Λεωνή, κάπου σε ένα παγκάκι σε μία πλατεία στην Ιταλία, ότι θέλουμε και οι δύο να κάνουμε παιδιά και οικογένεια και πως θα προχωρήσουμε μαζί στο ταξίδι αυτό, είχα μόνο κάποιες ενδείξεις και πολλές ελπίδες ότι θα γίνει και μία καλή μάνα.
7+ χρόνια μετά από εκείνο το μεσημέρι στο παγκάκι στην Ιταλία, τη γέννηση 3 παιδιών και το μεγάλωμα τους μέχρι τα 6-4-2 νιώθω μόνο ευλογία και βαθιά ευγνωμοσύνη.
Η Λεωνή δεν είναι απλά μία υπέροχη μητέρα.
Είναι ένας άνθρωπος που με εκπλήσσει καθημερινά με τα τεράστια αποθέματα δύναμης, επιμονής και βαθιάς αγάπης που έχει μέσα της.
Ξέρω πως και η ίδια απορεί με τον εαυτό της πάρα πολλές φορές, ειδικά κάποια βράδια που είναι άγρυπνη γιατί ένα από τα κορίτσια πονάει και τη χρειάζεται. Όταν τρέχει σε κάποιο νοσοκομείο ή τις έχεις και τις 3 να χοροπηδάνε, να γκρινιάζουν και να ουρλιάζουν.
Το ταξίδι της γονεικότητας δεν είναι εύκολο για κανέναν μας.
Και έχει πάρα πολλές εκπληκτικές στιγμές ενθουσιασμού, χαράς, απόλαυσης και αγάπης σε ένα επίπεδο που δε γνωρίζαμε ότι μπορεί να υπάρξει!
Το να έχεις συνοδοιπόρο στο ταξίδι αυτό έναν άνθρωπο που νιώθεις απόλυτη εμπιστοσύνη ότι κάνει το καλύτερο που ξέρει και μπορεί κάθε στιγμή, ανεξαρτήτως κούρασης ή δικών του προσωπικών θεμάτων και έχει ως πρώτη και βασική αξία την οικογένεια είναι κάτι μοναδικό.
Και μέσα σε όλα αυτά να βρίσκει την ψυχική δύναμη να στηρίζει και εσένα κάποιες ζόρικες στιγμές, που μέσα σε όλα αυτά που αναπτύσσεις έρχονται και είναι σκληρές και ψυχοφθόρες. Να είναι εκεί απλά να σε ακούσει, ή να σου δώσει τη δύναμη που χρειάζεσαι και να σου θυμίσει το όραμα σου και να σε ανακατευθύνει προς τα εκεί.
Ευλογία είναι να κάνεις το ταξίδι αυτό με έναν άνθρωπο που θαυμάζεις και σε θαυμάζει.
Χρόνια πολλά Λεωνάκι μου, είσαι ένας θησαυρός!
EL 
EN 