Η ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ
Γίνεται χαμός από χθες με το περίφημο “λάθος με τις μάσκες”.
Κάτω από την προφανή τραγική διάσταση του γεγονότος και τα αμέτρητα ψηφιακά “τιτιβίσματα” που το λοιδορούν, υπάρχουν κάποια θεμελιώδη προβλήματα που επιλέγουμε ως κοινωνία να τα αγνοούμε δεκαετίες τώρα.
Εν αρχή, κανείς δε μας μαθαίνει μεγαλώνοντας τι σημαίνει επιχειρηματικότητα και τι είναι το χρήμα. Αυτό είναι παγκόσμιο βέβαια και όχι μόνο Ελλαδικό φαινόμενο.
Υπάρχει μία ψευδαίσθηση ότι το (όποιο) κράτος από κάπου βρίσκει, γεννάει, εμφανίζει μαγικά, χρήματα για να πληρώνει τις υποχρεώσεις του. Από μισθούς δημοσίου μέχρι συντάξεις, από κρατική υγεία μέχρι μάσκες στα σχολεία, από αμυντικές δαπάνες μέχρι συντήρηση των υποδομών.
Και όποτε γίνεται ένα τέτοιο τραγελαφικό λάθος, όπως με τις μάσκες στα σχολεία, σχεδόν κανείς δεν αναρωτιέται το προφανές. Ποιος θα πληρώσει τη ζημιά;
Όταν η επίσημη ανακοίνωση είναι ότι “κρίνεται αναγκαία η επαναδιατύπωση των αρχικών προδιαγραφών των μασκών” και το παρασύνθημα είναι “συγγνώμη βρε παιδιά, εμείς καλά τα γράψαμε αλλά δεν τα κατάλαβε καλά ο κατασκευαστής αλλά κι αυτός δε φταίει γιατί δεν το γράψαμε και τόσο ξεκάθαρα στην προκήρυξη” τότε τη ζημιά την πληρώνουμε όλοι εμείς μαζί. Οι φορολογούμενοι.
Κατά την άποψη μου το βαθύτερο πρόβλημα είναι πως το κράτος, σχεδόν σε κανένα επίπεδο, δε λειτουργεί ως μία σοβαρή επιχείρηση.
Όπου κάποιος γράφει τις προδιαγραφές και άρα έχει την ευθύνη.
Όπου κάποιος μιλάει με τον υπεργολάβο και παίρνει μερικά δείγματα του τελικού προϊόντος πριν δώσει το τελικό ΟΚ για τη μεγάλη παραγγελία.
Όπου κάποιος παραλαμβάνει την παραγγελία, ελέγχει τα δελτία αποστολής και τα τιμολόγια, μετράει τις παλέτες, κάνει δειγματοληπτικό έλεγχο σε κάποια προϊόντα και μετά υπογράφει την παραλαβή.
Όπου κάποιος παραλαμβάνει τις κούτες στο σχολείο του, ελέγχει όλα τα παραπάνω και μετά υπογράφει την παραλαβή.
Και φυσικά στην πραγματική αγορά κάποιος ή κάποιοι σε αυτή την αλυσίδα έχουν την ευθύνη και πληρώνουν και το τίμημα του όποιου “λάθους”.
Στην ουσία ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΝΕΙΣ για αυτό που έγινε.
Γιατί το φταίξιμο εμπεριέχει ως ένα σημείο και δόλο.
Παράδειγμα:
1. Είμαι στο γραφείο, μιλάω με ένα συνάδελφο και πάνω στο γραφείο υπάρχει ένα ποτήρι με νερό.
Διαφωνούμε, αρχίζω να φουντώνω και πάνω στα νεύρα μου δίνω μία στο ποτήρι και εκτοξεύεται στον τοίχο και σπάει.
Στην περίπτωση αυτή ΦΤΑΙΩ που έσπασε το ποτήρι.
2. Είμαι στο γραφείο, μιλάω με ένα συνάδελφο και πάνω στο γραφείο υπάρχει ένα ποτήρι με νερό.
Μιλάω πάθος για το νέο project που ετοιμάζουμε, κάνω παραστατικές κινήσεις και άθελα μου δίνω μία στο ποτήρι και εκτοξεύεται στον τοίχο και σπάει.
Στην περίπτωση αυτή ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ που έσπασε το ποτήρι.
Και ενώ δε φταίω γιατί δεν το έκανα επίτηδες, οφείλω να ΑΝΑΛΑΒΩ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ και να διορθώσω τη ζημιά.
Αυτό που λείπει σε αυτή τη χώρα είναι οι άνθρωποι που, σε όποιο επίπεδο ή θέση κι αν βρίσκονται, αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους.
Και κάνουν το καλύτερο που μπορούν στη συνέχεια.
Το καλύτερο μπορεί να είναι να αλλάξουν πόστο γιατί εκεί που βρίσκονται δεν είναι το ιδανικότερο για τα δικά τους ταλέντα και δεξιότητες.
Εάν αρχίσει ο καθένας μας να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του, των πράξεων του, της ζωής του, τότε θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μία κοινωνία όπου τα “λάθη” θα είναι λιγότερα και η πορεία μας αρμονική και όχι διχαστική.
ΥΓ. αυτό το κείμενο δεν τοποθετείται στο αν είναι καλή ή κακή η χρήση των μασκών στα σχολεία και γενικότερα, ούτε έχει σκοπό να θίξει προσωπικά τους εμπλεκόμενους στο γεγονός. Το λάθος με τις μάσκες ήταν η αφορμή και ένα μεταξύ εκατοντάδων που βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες.
αλέξιος
……….
ΕΧΩ ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!
Μπες εδώ και χρησιμοποίησε τον κωδικό κουπονιού: ALEXBLOG για να πάρεις ΔΩΡΕΑΝ πρόσβαση στην 1η ενότητα, διάρκειας 1+ ώρας, του εκπληκτικού eCourse “Μάθε το παιχνίδι του χρήματος”.
Δες το ΔΩΡΕΑΝ εδώ: http://www.gameofmoney.gr/doro
ΟΛΑ τα ECOURSES του L-Team: https://l-team.thinkific.com/
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=luZ4B3FQp0Q[/embedyt]
EL 
EN 