culture – Alex Vandoros

Ένας άνθρωπος μπορεί, Οικογένεια

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;

Στα σεμινάρια μας στο ΑποφασίΖΩ πολύ συχνά έρχονται ανήλικα παιδιά, είτε στην εφηβεία είτε μικρότερα. Ακόμα και σε ηλικίες των 5-6 ετών. Η ευθύνη που έχουμε όταν είμαστε στο βήμα και κάνουμε σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης είναι τεράστια. Γιατί έχουμε να κάνουμε με τις ψυχές των ανθρώπων. Όταν όμως έχουμε μπροστά μικρά παιδιά η ευθύνη είναι πολλαπλάσια. Και εκεί χρειάζεται να γονατίσεις ταπεινά μπροστά τους, να πας στο δικό τους ύψος και να μοιραστείς με όλη σου την αγάπη τις πολύτιμες γνώσεις. Έχοντας εμπιστοσύνη ότι μπορούν να καταλάβουν τα πάντα. Αυτό φαίνεται εξάλλου από τις μοναδικές ερωτήσεις που κάνουν. Που είναι τόσο απλές αλλά και τόσο βαθιές και προκλητικές. Τα παιδιά μπορούν να αλλάξουν το μέλλον μόνο αν οι ενήλικες κάνουν κάτι τώρα. Και πόσοι ενήλικες στο παρόν έχουν την παιδεία ή είχαν τα κατάλληλα ερεθίσματα σαν παιδιά, ώστε να είναι ικανοί να διαμορφώσουν τους ενήλικες του αύριο; Αφού τα παιδιά μιμούνται τους ενήλικες του περιβάλλοντος τους, οφείλουν οι δεύτεροι να είναι πρότυπα προς μίμηση. Και όχι μόνο στα δικά τους παιδιά… Αν υπάρχει κάποια αυταπόδεικτη αλήθεια για τον κόσμο και τη ζωή, κάτι που κρύβεται πίσω από όλα τα πράγματα που ξέρουμε, μία αλήθεια φυσική και αναμφισβήτητη, τότε αυτή την αλήθεια την ξέρουν τα μικρά παιδιά. Αυτά είναι που βλέπουν τον κόσμο χωρίς προηγούμενες ερμηνείες και εντυπώσεις, χωρίς παρεξηγήσεις και αυταπάτες, τον βλέπουν όπως στ’ αλήθεια είναι: μυστηριώδης και υπέροχος και θαυμαστός, γεμάτος θαύματα, περιπέτεια και έκσταση! Ο κόσμος είναι ένα μέρος θαυμάτων και μυστηρίων όταν είσαι παιδί. Και δεν αλλάζει όταν μεγαλώνεις. Εσύ είσαι που αλλάζεις. Η αγνή αλήθεια παραμένει, εσύ είσαι που την έχασες. Αυτό που δεν υπήρχε μέσα μας είναι η έννοια της σπουδαιότητας, η σημασία. Όλα τα πράγματα ήταν σπουδαία και σημαντικά μέχρι και τα πιο ευτελή, τα πιο ασήμαντα, τα πιο αδιάφορα για τους μεγάλους, τα πιο δεδομένα. Και η εξερεύνηση ήταν η μόνη σημαντική υπόθεση, το ίδιο και το παιχνίδι, η χαρά, η αγάπη! Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι τα παιδιά διαθέτουν αχαλίνωτη φαντασία, αυθόρμητη εντιμότητα, αφοπλιστική ειλικρίνεια και καθαρότητα στην ψυχή και τη ματιά τους. Αυτά δηλαδή που αποτελούν το αντίδοτο σε κάθε παθογένεια αυτού του κόσμου. Το ελάχιστο που μπορεί να κάνει εδώ και τώρα η κοινωνία που μεγαλώνουν, είναι να μην φρενάρει και να μην παραμορφώνει την ακατέργαστη τελειότητα τους. Και η κοινωνία είμαστε ο κάθε ενήλικας ξεχωριστά. Ευχαριστώ, αγαπώ, ευγνωμονώ κάθε ευκαιρία που μου δίνεται να αλληλεπιδράσω με μία παιδική ψυχή. Είτε αυτό είναι στα σεμινάρια είτε στην καθημερινότητα. Πριν λίγες μέρες στο πάρκο όπου ήμασταν με τη Διώνη, τη μεσαία μου κόρη που είναι 2.5 ετών, ένα άλλο παιδάκι στην ηλικία της ήθελε να ανέβει στο κάστρο. Η κοπέλα που το πρόσεχε δεν το άφηνε και του έλεγε ότι αυτό θα το κάνει μόνο με τους γονείς του. Λογικό εν μέρει να μη θέλει να πάρει την ευθύνη. Του έλεγε όμως πως είναι επικίνδυνο και ότι δε μπορεί να το κάνει. Πήρα την πρωτοβουλία και της ζήτησα την άδεια να το βοηθήσω εγώ να ανέβει και να το προσέχω μαζί με τη Διώνη. Προς τιμήν της δέχθηκε. Στάθηκα πίσω από το μικρό Απόστολο όπως κάνω με τις δικές μου, του έδειξα στα γρήγορα τη μπουνίτσα και το “μπορώ” και ξεκίνησε να ανεβαίνει. Μέσα σε λίγα λεπτά το έκανε χωρίς δισταγμό και έπαιζαν εκεί ψηλά με τη Διώνη. Το καλύτερο είναι πως η κοπέλα που το πρόσεχε άλλαξε το λεξιλόγιο της και ξεκίνησε να τον επιβραβεύει και να τον ενθαρρύνει. Δε χρειαζόμαστε γαλόνια και τίτλους για να εξασκήσουμε την ηγεσία. Μπορεί να το κάνει ο καθένας κάθε μέρα, με κάθε αφορμή κι έτσι ο κόσμος μας θα γίνει πολύ ομορφότερος!! www.dadislife.gr

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Περί Αρχιτεκτονικής

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Σε νεαρή ηλικία έμαθα από τον πατέρα μου να φωτογραφίζω με τις παλιές αναλογικές μηχανές. Τότε που δεν ήξερες τι τραβούσες και περίμενες να εκτυπωθεί το φιλμ για να δεις το αποτέλεσμα. Και δεν υπήρχε μετά photoshop ή επεξεργασία στο κινητό για να φτιάξεις τις αντιθέσεις ή τα χρώματα Αυτό λοιπόν σε έβαζε σε μία διαδικασία να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος στη στιγμή, να μάθεις να «βλέπεις» τις αντιθέσεις, να καδράρεις σωστά και να πιάνεις την κατάλληλη στιγμή Απέκτησα πάθος με τη φωτογραφία στη ζωή μου, και εστίασα στην αρχιτεκτονική και τους ανθρώπους. Πλέον στους ρυθμούς που κινούμαι το κάνω σπάνια (κακώς…) και κυρίως με το κινητό Η αίσθηση όμως της αποτύπωσης μίας όμορφης στιγμής ή κατάστασης παραμένει το ίδιο απολαυστική! Εάν θέλεις να δεις περισσότερες φωτογραφίες από δεκάδες χώρες και πόλεις του κόσμου μπορείς να μπεις στο behance portfolio μου www.behance.net/alexvandoros

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Περί Αρχιτεκτονικής

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Τα βιβλία πάντα είχαν τον τρόπο τους να μου εξάπτουν τη φαντασία. Από τα κόμιξ και τις συλλογές που κάναμε μικροί με τον αδερφό μου (και ακόμα συνεχίζουμε…) Μέχρι τη λογοτεχνία την επιστημονική φαντασία (διάβασα την τριλογία του άρχοντα των δαχτυλιδιών από μία παλιά έκδοση που βρήκα στη βιβλιοθήκη του παππού μου πριν 25 χρόνια) την περίοδο που πέρασα με τα ιστορικά μυθιστορήματα όταν γνώρισα τα βιβλία του Μίκα Βάλταρι Και μετέπειτα ως φοιτητής Αρχιτεκτονικής ερωτεύτηκα τα αρχιτεκτονικά ταξίδια και τα αρχιτεκτονικά βιβλία. Ταξίδια κάναμε μπόλικα μέχρι που δημιουργήσαμε και το καινοτόμο και κορυφαίο στο είδος του παγκοσμίως ArchiTravel (www.architravel.com) Αρχιτεκτονικά βιβλία ξεκίνησα από το πρώτο έτος να αγοράζω περνώντας ώρες στο τότε μεγαλύτερο στο είδος του βιβλιοπωλείο, τον Παπασωτηρίου (πριν βαρέσει κανόνι στην τελευταία κρίση). Τα αρχιτεκτονικά βιβλία είναι σαγηνευτικά γιατί έχουν μέσα εντυπωσιακές εικόνες, τα περισσότερα είναι σε περίεργα μεγέθη και σχήματα με πολύ καλές εκτυπώσεις και ιδιαίτερα εξώφυλλα. Σταδιακά άρχιζα να χτίζω την αρχιτεκτονική μου βιβλιοθήκη. Σε κάθε ταξίδι που πήγαινα έβρισκα το καλύτερο αρχιτεκτονικό βιβλιοπωλείο και ξετρύπωνα τοπικές εκδόσεις που δεν κυκλοφορούσαν αλλού. Μάζευα ειδικούς χάρτες μοντέρνας αρχιτεκτονικής από κάθε πόλη (η συλλογή είναι τεράστια). Και από κάθε έκθεση ή expo τους ειδικούς καταλόγους και σπάνιες εκδόσεις. Θυμάμαι να κουβαλώ τσάντες με βιβλία από κάθε πόλη του κόσμου στους δρόμους, με τα χέρια σχεδόν να ματώνουν και τις επικές συνομιλίες σε κάθε αεροδρόμιο για να μην πληρώνω υπέρβαρα… Αναμνήσεις μοναδικές που θα μείνουν για πάντα. Τα αρχιτεκτονικά βιβλία είναι όμως και ακριβά, πολύ ακριβότερα σε σχέση με τα λογοτεχνικά. Η εικόνα που βλέπεις είναι της αρχιτεκτονικής μου βιβλιοθήκης και όταν κάποια στιγμή με ρώτησε ένας φίλος πόσα χρήματα έχω ξοδέψει για όλα αυτά, απάντησα ότι δεν ξόδεψα τίποτε. Επένδυσα σε γνώσεις, εικόνες και συναισθήματα ένα μεγάλο πενταψήφιο νούμερο. Και θα το ξαναέκανα από την αρχή όλο αυτό. Τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι βαθιά με την προσωπική ανάπτυξης έχω δημιουργήσει μία αντίστοιχη βιβλιοθήκη με βιβλία αυτού του κλάδου. Τα οποία φυσικά δεν είναι για την ομορφιά εκεί ή για να τα ομαδοποιώ κατά ύψος και χρώμα ως διακοσμητικά. Είναι εκεί για να διαβαστούν ή έχοντας ήδη διαβαστεί και έχοντας προσφέρει ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι πληροφορίας και πιθανής γνώσης. Το διάβασμα είναι τρόπος ζωής. Έχει δεκάδες θετικά να δώσει σε όποιον το επιλέξει και το χτίσει ως συνήθεια. Και ως τρόπο απόλαυσης, χαλάρωσης, προσωπικής εξέλιξης, καλλιέργειας της φαντασία και πνευματικού ταξιδιού. Μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή; ΝΑΙ είναι η απάντηση. Για να το βρεις όμως μπορεί να χρειαστεί να διαβάσεις εκατοντάδες. Και διαβάζοντας τα θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει μόνο ένα. Αλλά το καθένα σε βοηθάει να δημιουργήσεις ένα νέο, πιο εξελιγμένο και καλύτερα “ΕΙΜΑΙ”. Καλά διαβάσματα σε όλους μας λοιπόν! Αλέξιος

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ένας άνθρωπος μπορεί

Μητέρα πέταξε το δύο ετών κοριτσάκι της από φλεγόμενο κτίριο!

Το έπιασαν περαστικοί που βρίσκονταν κάτω από το πολυώροφο κτίριο -«Δεν μπορούσα να διαφύγω μόνη μου και να την αφήσω πίσω», τόνισε. . Ένα κοριτσάκι δύο ετών επέζησε χωρίς να τραυματιστεί καθώς η μητέρα του στην προσπάθειά της να δραπετεύσει με την κόρη της από ένα φλεγόμενο πολυώροφο κτίριο στην νοτιοαφρικανική πόλη Ντάρμπαν την πέταξε σε μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκονταν από κάτω. . Η μητέρα, η 26χρονη Ναλέντι Μανγιόνι δήλωσε στο Reuters χθες Τετάρτη ότι βρισκόταν στον 16ο όροφο όταν ξέσπασε η φωτιά την Τρίτη. Έτρεξε να βγει από το κτίριο κατεβαίνοντας τις σκάλες μαζί με την κόρη της. . . …………………… Η Νότια Αφρική βιώνει μια από τις χειρότερες ταραχές στην μετα-απαρτχάιντ εποχή, που πυροδοτήθηκαν από τη σύλληψη του πρώην προέδρου Τζέικομπ Ζούμα την περασμένη εβδομάδα. Οι διαδηλώσεις, οι οποίες ξέσπασαν το Σάββατο στην επαρχία ΚουαΖούλου-Νατάλ, τόπος καταγωγής του Ζούμα, γρήγορα μετατράπηκαν σε μαζικές λεηλασίες, εμπρησμούς και ταραχές στις επαρχίες Ντάρμπαν και Γιοχάνεσμπουργκ, το εμπορικό κέντρο της Νότιας Αφρικής. Τουλάχιστον 72 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στα βίαια επεισόδια. …………………… . Διαβάζοντας αυτό το νέο γεννήθηκαν οι εξής σκέψεις: . – Όταν διάβασες τον τίτλο, ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες; Ο κάθε άνθρωπος βγάζει (αυθαίρετα) συμπεράσματα βάσει των προηγούμενων εμπειριών του, των πεποιθήσεων του και της συναισθηματικής κατάστασης που βρίσκεται εκείνη τη στιγμή. Συνήθως με ελλιπείς πληροφορίες κρίνουμε βλέποντας μία μονόπλευρη εικόνα ή απλά διαβάζοντας έναν φανταχτερό τίτλο χωρίς να το ψάχνουμε παραπάνω. Ας δώσουμε στον εαυτό μας το χρόνο να συλλέγει περισσότερες και πιο πολύπλευρες πληροφορίες πριν καταλήξει στη δική του άποψη! . – Είναι εκπληκτικό το πως οι άνθρωποι μπορούν την ίδια στιγμή από τη μία να δημιουργούν τεράστιες καταστροφές και να αλληλοσπαράσσονται και λίγα μέτρα παραδίπλα να γίνονται ΕΝΑ και να ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ ο ένας τον άλλο. Εάν είσαι γονιός αναρωτήσου: ΘΑ ΠΕΤΟΥΣΕΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΕΝΟΣ ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙ; . – Ζούμε τα τελευταία χρόνια σε μία περίοδο μεγάλων αλλαγών σε συμπαντικό, ενεργειακό και γήινο επίπεδο. Κάθε μεγάλη αλλαγή στο σύμπαν αυτό έρχεται μέσα από το χάος και την αταξία (προσωρινά) πριν έρθει το καινούριο και διαφορετικό. Έως τώρα στην ανθρώπινη ιστορία αυτές οι περίοδοι ήταν καταστροφικές αλλά όχι τόσο ώστε να μη συνεχιστεί η ζωή στον πλανήτη. . Αυτή τη φορά όμως ο άνθρωπος έχει στα χέρια τα κατάλληλα εργαλεία για να τα τινάξει όλα στον αέρα. . Και αν αναρωτιέσαι “και τι μπορώ να κάνω εγώ για αυτό;”, απαντήσεις υπάρχουν πολλές. . Γιατί ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ξεκινώντας από την οικογένεια και τους φίλους του. Στην εργασία του και στις συναναστροφές του. Στη γειτονιά του και στην πόλη του. Από το σκουπίδι που δε θα πετάξει ή θα μαζέψει κι ας μην το πέταξε αυτός. Μέχρι την όποια βοήθεια σε έναν συνάνθρωπο. Από την εστίαση στο θετικό και στο πως μπορούμε να λύνουμε θέματα από το να γκρινιάζουμε και να μεμψιμοιρούμε για κάθε τι στραβό που συμβαίνει. Από το να σεβαστώ τη γνώμη του άλλου μέχρι να μπορέσω να κατανοήσω και να αποδεχτώ τη διαφορετικότητα του. Ο δρόμος είναι μακρύς. . Αλλά η ζωή είναι παιχνίδι και εφόσον ήρθαμε εδώ στον πλανήτη Γη, καλό είναι να το παίξουμε με όλο μας το είναι, με πάθος, όρεξη και πολλή αγάπη!

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Περί άλλα τυρβάζοντας

Το λάθος με τις μάσκες

Η ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ Γίνεται χαμός από χθες με το περίφημο “λάθος με τις μάσκες”. Κάτω από την προφανή τραγική διάσταση του γεγονότος και τα αμέτρητα ψηφιακά “τιτιβίσματα” που το λοιδορούν, υπάρχουν κάποια θεμελιώδη προβλήματα που επιλέγουμε ως κοινωνία να τα αγνοούμε δεκαετίες τώρα. Εν αρχή, κανείς δε μας μαθαίνει μεγαλώνοντας τι σημαίνει επιχειρηματικότητα και τι είναι το χρήμα. Αυτό είναι παγκόσμιο βέβαια και όχι μόνο Ελλαδικό φαινόμενο. Υπάρχει μία ψευδαίσθηση ότι το (όποιο) κράτος από κάπου βρίσκει, γεννάει, εμφανίζει μαγικά, χρήματα για να πληρώνει τις υποχρεώσεις του. Από μισθούς δημοσίου μέχρι συντάξεις, από κρατική υγεία μέχρι μάσκες στα σχολεία, από αμυντικές δαπάνες μέχρι συντήρηση των υποδομών. Και όποτε γίνεται ένα τέτοιο τραγελαφικό λάθος, όπως με τις μάσκες στα σχολεία, σχεδόν κανείς δεν αναρωτιέται το προφανές. Ποιος θα πληρώσει τη ζημιά; Όταν η επίσημη ανακοίνωση είναι ότι “κρίνεται αναγκαία η επαναδιατύπωση των αρχικών προδιαγραφών των μασκών” και το παρασύνθημα είναι “συγγνώμη βρε παιδιά, εμείς καλά τα γράψαμε αλλά δεν τα κατάλαβε καλά ο κατασκευαστής αλλά κι αυτός δε φταίει γιατί δεν το γράψαμε και τόσο ξεκάθαρα στην προκήρυξη” τότε τη ζημιά την πληρώνουμε όλοι εμείς μαζί. Οι φορολογούμενοι. Κατά την άποψη μου το βαθύτερο πρόβλημα είναι πως το κράτος, σχεδόν σε κανένα επίπεδο, δε λειτουργεί ως μία σοβαρή επιχείρηση. Όπου κάποιος γράφει τις προδιαγραφές και άρα έχει την ευθύνη. Όπου κάποιος μιλάει με τον υπεργολάβο και παίρνει μερικά δείγματα του τελικού προϊόντος πριν δώσει το τελικό ΟΚ για τη μεγάλη παραγγελία. Όπου κάποιος παραλαμβάνει την παραγγελία, ελέγχει τα δελτία αποστολής και τα τιμολόγια, μετράει τις παλέτες, κάνει δειγματοληπτικό έλεγχο σε κάποια προϊόντα και μετά υπογράφει την παραλαβή. Όπου κάποιος παραλαμβάνει τις κούτες στο σχολείο του, ελέγχει όλα τα παραπάνω και μετά υπογράφει την παραλαβή. Και φυσικά στην πραγματική αγορά κάποιος ή κάποιοι σε αυτή την αλυσίδα έχουν την ευθύνη και πληρώνουν και το τίμημα του όποιου “λάθους”. Στην ουσία ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ ΚΑΝΕΙΣ για αυτό που έγινε. Γιατί το φταίξιμο εμπεριέχει ως ένα σημείο και δόλο. Παράδειγμα: 1. Είμαι στο γραφείο, μιλάω με ένα συνάδελφο και πάνω στο γραφείο υπάρχει ένα ποτήρι με νερό. Διαφωνούμε, αρχίζω να φουντώνω και πάνω στα νεύρα μου δίνω μία στο ποτήρι και εκτοξεύεται στον τοίχο και σπάει. Στην περίπτωση αυτή ΦΤΑΙΩ που έσπασε το ποτήρι. 2. Είμαι στο γραφείο, μιλάω με ένα συνάδελφο και πάνω στο γραφείο υπάρχει ένα ποτήρι με νερό. Μιλάω πάθος για το νέο project που ετοιμάζουμε, κάνω παραστατικές κινήσεις και άθελα μου δίνω μία στο ποτήρι και εκτοξεύεται στον τοίχο και σπάει. Στην περίπτωση αυτή ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ που έσπασε το ποτήρι. Και ενώ δε φταίω γιατί δεν το έκανα επίτηδες, οφείλω να ΑΝΑΛΑΒΩ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ και να διορθώσω τη ζημιά. Αυτό που λείπει σε αυτή τη χώρα είναι οι άνθρωποι που, σε όποιο επίπεδο ή θέση κι αν βρίσκονται, αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεων τους. Και κάνουν το καλύτερο που μπορούν στη συνέχεια. Το καλύτερο μπορεί να είναι να αλλάξουν πόστο γιατί εκεί που βρίσκονται δεν είναι το ιδανικότερο για τα δικά τους ταλέντα και δεξιότητες. Εάν αρχίσει ο καθένας μας να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του, των πράξεων του, της ζωής του, τότε θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μία κοινωνία όπου τα “λάθη” θα είναι λιγότερα και η πορεία μας αρμονική και όχι διχαστική. ΥΓ. αυτό το κείμενο δεν τοποθετείται στο αν είναι καλή ή κακή η χρήση των μασκών στα σχολεία και γενικότερα, ούτε έχει σκοπό να θίξει προσωπικά τους εμπλεκόμενους στο γεγονός. Το λάθος με τις μάσκες ήταν η αφορμή και ένα μεταξύ εκατοντάδων που βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες. αλέξιος ………. ΕΧΩ ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΣΕΝΑ! Μπες εδώ και χρησιμοποίησε τον κωδικό κουπονιού: ALEXBLOG για να πάρεις ΔΩΡΕΑΝ πρόσβαση στην 1η ενότητα, διάρκειας 1+ ώρας, του εκπληκτικού eCourse “Μάθε το παιχνίδι του χρήματος”. Δες το ΔΩΡΕΑΝ εδώ: http://www.gameofmoney.gr/doro ΟΛΑ τα ECOURSES του L-Team: https://l-team.thinkific.com/ [embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=luZ4B3FQp0Q[/embedyt]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Thinking outside of the box

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Η φωτογραφία δείχνει την πρώτη εικόνα μαγνητικού τομογράφου στον κόσμο (fMRI) που απεικονίζει το δεσμό μεταξύ μητέρας και παιδιού. Η εικόνα δείχνει τη νευροεπιστήμονα Rebecca Saxe να φιλάει τον δύο μηνών γιο της. Ο εγκέφαλος του παιδιού φαίνεται περισσότερο λείος και λιγότερο σκούρος. Αυτό συμβαίνει επειδή έχει πολλή λιγότερη φαιά ουσία από την μητέρα του (η φαιά ουσία αποτελείται από μυελίνη, δηλαδή από λιπώδη ιστό που λειτουργεί ως μόνωση για τους νευρώνες που μεταδίδουν μηνύματα μέσα στον εγκέφαλο). Το φιλί προκαλεί μια χημική αντίδραση στον εγκέφαλο που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και μια “έκρηξη” της ορμόνης οξυτοκίνη. Η οξυτοκίνη αναφέρεται συχνά ως «η ορμόνη της αγάπης» διότι προκαλεί συναισθήματα στοργής και συναισθηματικού δεσμού. Επιπλέον, το φιλί ενεργοποιεί το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου απελευθερώνοντας ντοπαμίνη που μας κάνει να αισθανόμαστε ευφορία. Επίσης απελευθερώνει βασοπρεσίνη η οποία συνδέει συναισθηματικά τις μητέρες με τα μωρά τους, αλλά και τους ερωτικούς συντρόφους μεταξύ τους. Τέλος, απελευθερώνει σεροτονίνη, η οποία βοηθά στη ρύθμιση της διάθεσής μας. Αγκάλιασε και φίλησε τους ανθρώπους που αγαπάς… που νοιάζεσαι για αυτούς. Η πιο δυνατή ενέργεια στο σύμπαν είναι η ενέργεια της Αγάπης. Ας της επιτρέψουμε να τραγουδήσει και να ανθίσει στην καρδιά μας. Ας δείξουμε αυτά που νιώθουμε στην πράξη! ……………….. Επειδή καλό είναι να μελετάμε πολύπλευρα αυτά που διαδίδονται στο ιντερνετ… διαβάσαμε το παρακάτω στο e-mama.gr Η αλήθεια Η Δρ Rebecca Saxe, είναι όντως η μαμά που απεικονίζεται στο MRI με το γιο της. Είναι καθηγήτρια γνωστικής νευροεπιστήμης και επικεφαλής στο Τμήμα Εγκεφάλου και Γνωστικών Επιστημών στο MIT. Ως επιστήμονας που συμμετέχει στην έρευνα δε θα μπορούσε παρά να εξηγήσει τι ακριβώς δείχνει αυτή η εικόνα. Η ίδια εξήγησε τα πάντα σε ένα μακροσκελές tweet. Πριν κάποια χρόνια, συμμετείχε σε μια μελέτη fMRI για βρέφη. Τα επιστημονικά ερωτήματα αφορούσαν στην οργάνωση της λειτουργικής δραστηριότητας βρεφικών εγκεφάλων, όταν τα μωρά έβλεπαν πρόσωπα και φυσικές σκηνές. Έτσι αποφάσισε να συμμετέχει στη μελέτη και με αυτόν τον τρόπο, μαζί με τον δεύτερο γιο της. Αυτό που μας δείχνει αυτή η εικόνα δεν είναι η οπτική επιβεβαίωση της εγκεφαλικής δραστηριότητας που παράγεται από το συναίσθημα της αγάπης. Αλλά δεδομένα χρήσιμα στη μελέτη για το «Πόση από τη δομή του εγκεφάλου καθορίζεται κατά τη γέννηση. Και πόση από αυτή τη δομή προκύπτει από την εμπειρία». Κάποιος πήρε την εικόνα MRI της μελέτης και πρόσθεσε μια γλυκιά περιγραφή μητρικής αγάπης, που πίστευε ότι θα μπορούσε να ταιριάζει. Έπειτα την διέδωσε στο διαδίκτυο και έγινε viral. ……………….. Ας είναι αυτό το άρθρο τροφή για σκέψη για όλους μας! Και ας δούμε με ενδιαφέρον αυτό το κείμενο από το antigiransi.com Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η δύναμη της αγάπης έχει τεράστια επίδραση στη μακροζωία και στη διατήρηση της νεανικής εμφάνισης. Η “ενεργειακή αγάπη” που ρέει μέσα στο σώμα, μας κάνει να φαινόμαστε νεότεροι από μέσα προς τα έξω. Το σώμα, το μυαλό και η ψυχή μας τρέφονται από αυτή τη θετική ενέργεια. Η ύπαρξη αγάπης στη ζωή μας διεγείρει όλες τις αντιγηραντικές ορμόνες και προκαλεί μαγικές χημικές αντιδράσεις μέσα στο σώμα, οι οποίες κάνουν το δέρμα να ακτινοβολεί και να φαίνεται πιο υγιές και νεανικό. Το αντιγηραντικό συστατικό της αγάπης έχει ισχυρή επίδραση όχι μόνο στο δέρμα μας, αλλά και στην ίδια μας την υγεία. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι που προσφέρουν και εισπράττουν αγνή αγάπη στις σχέσεις τους με την οικογένειά τους, τον σύντροφό τους ή τους φίλους τους, έχουν περισσότερες αντιγηραντικές ορμόνες, και αντιμετωπίζουν μικρότερο κίνδυνο από ασθένειες όπως διαβήτης, καρδιακές παθήσεις, καρκίνος, κατάθλιψη, κλπ. Όταν για παράδειγμα είμαστε ερωτευμένοι, τα επίπεδα της “αντιγηραντικής” ορμόνης DHEA (δεϋδροεπιανδροστερόνη), η οποία κατέχει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στη μάχη του ανθρώπινου οργανισμού ενάντια στη φθορά του χρόνου, αυξάνονται δραστικά, με αποτέλεσμα να νιώθουμε νέοι και δραστήριοι. Επίσης, η αγάπη λειτουργεί ως αντιοξειδωτικό για την πρόληψη παραγωγής ελευθέρων ριζών, αλλά και ως αγχολυτικό, ενισχύοντας παράλληλα το ανοσοποιητικό σύστημα. Όσο και αν ακούγεται παράξενο, η αγάπη και το αίσθημα ευτυχίας που νιώθουμε μέσα από αυτήν, αυξάνει τα επίπεδα των ενδορφινών, ορμόνες οι οποίες παράγονται στον εγκέφαλό μας και βοηθούν στην καλύτερη κυκλοφορία του αίματος. Αυτό σημαίνει ότι περισσότερο οξυγόνο και θρεπτικές ουσίες μεταφέρονται στα κύτταρα του δέρματος, με αποτέλεσμα την πιο ήπια, λεία και νεανική εμφάνισή του. Η έκκριση των συγκεκριμένων ορμονών στον εγκέφαλο έχει ισχυρή αντιγηραντική δράση, διατηρώντας τα εγκεφαλικά κύτταρα νέα και υγιή, ενώ παράλληλα δρα ευεργετικά στον οργανισμό και στη διάθεση των ανθρώπων, προκαλώντας ευεξία και εφορία. Σύμφωνα με μια διαχρονική μελέτη θνησιμότητας, η δύναμη της αγάπης μπορεί να αποτελέσει σημαντικό κίνητρο για κάποιον προκειμένου να ζήσει περισσότερο, αντίθετα με την έλλειψη αγάπης, η οποία μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα πρόωρου θανάτου εώς και κατά πέντε φορές. Η πραγματική αγάπη λοιπόν μπορεί και θεραπεύει, προσφέρει αληθινή και απέραντη ευτυχία σε κάθε στιγμή της ζωής μας, διατηρώντας έτσι τη νεανικότητα στο πρόσωπο, το σώμα, το μυαλό και την ψυχή μας. Ανακάλυψε κι εσύ την αντιγηραντική δράση του “να αγαπάς και να αγαπιέσαι”και διάδωσέ την παντού!

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Thinking outside of the box

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΠΟΤΕ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΠΟΤΕ. Ούτε αρχίζουν. Μόνο διαρκούν σε έναν αιώνιο χρόνο κι είμαστε πάντα εκεί γι’ αυτούς. Κι όταν οι εραστές ξανασυναντηθούν είναι σαν χτύπημα. Χαμογελούν αμήχανα, κοιτούν βαθιά στα μάτια, κουνάνε το κεφάλι κάνοντας νεύμα με το βλέμμα να ξεχειλίζει δάκρυα και τρυφερότητα. Μένουν σιωπηλοί για ένα λεπτό, συγκινημένοι, κι έπειτα αγγίζονται, κρατούν σφιχτά τα χέρια ο ένας του άλλου και λένε αντίο. Και παίρνει λίγη ώρα μέχρι να μπορέσουν ξανά στα μάτια να κοιτάξουν κάποιον άλλο… Με αφορμή τον θάνατο του καλλιτέχνη Ουλάι που έφυγε σήμερα σε ηλικία 76 ετών θυμήθηκα αυτό το μοναδικό βίντεο. Η δημιουργός ενέργεια της αγάπης ρέει μέσα σε 1 λεπτό χωρίς λόγια με τα μάτια να τα λένε όλα. Marina Abramovic & Ulay Ένας μεγάλος έρωτας τη δεκαετία του ’70-80. Δύο ανατρεπτικοί καλλιτέχνες. Μαζί έκαναν πολλές παράξενες performances στην προσπάθειά τους να χαρτογραφήσουν τα όρια της αγάπης και της συμβίωσης μέσω της ζωντανής αναπαράστασης, προσπαθώντας παράλληλα να τοποθετήσουν την performance ως τέχνη ισάξια με τις υπόλοιπες. Ακόμα και το χωρισμό τους έτσι τον έζησαν. Περπάτησαν οι δυο τους για πολλές μέρες κατά μήκος του Σινικού Τείχους από αντίθετες πλευρές και συναντήθηκαν στη μέση. Αγκαλιάστηκαν και δεν ξαναείδαν ποτέ ο ένας τον άλλο… Μέχρι την αναδρομική της έκθεση στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Νέα Υόρκη 30 χρόνια μετά (τον Μάιο του 2010). Στο «The Artist is Present»*, τη μεγαλύτερη και πιο απαιτητική της performance, η ιέρεια της σύγχρονης τέχνης παρέμεινε για τρεις μήνες απαθής σε μια καρέκλα. Για 7.30 ώρες τη μέρα καθόταν ακίνητη, χωρίς να έχει το δικαίωμα να πιει, να φάει ή να κάνει οτιδήποτε, και οι επισκέπτες μπορούσαν να καθίσουν απέναντί της σιωπηλοί για ένα λεπτό. 750 χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν στο βλέμμα της. Ανάμεσά τους, χωρίς εκείνη να το γνωρίζει, ήταν και ο Ulay… Στην έκθεση της Abramovic στην Αθήνα πριν λίγα χρόνια δοκίμασα για λίγη ώρα αυτή τη μοναδική εμπειρία. Να κοιτάς για 1 λεπτό κάποιον/α άγνωστο στα μάτια. Χωρίς θέλω. Χωρίς προσδοκίες. Απλά εξερευνώντας την πύλη της ψυχής… Αυτό το βίντεο με συγκλονίζει κάθε φορά που το βλέπω: https://www.youtube.com/watch?v=OS0Tg0IjCp4

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ένας άνθρωπος μπορεί, Περί Αρχιτεκτονικής

Τραμπάλα στα σύνορα Μεξικό – Αμερική

Όταν η αρχιτεκτονική ενώνει… Για να εικονοποιήσει την αμοιβαία σχέση μεταξύ των ανθρώπων ανάμεσα στο Μεξικό και την Αμερική ο αρχιτέκτονας Ronald Real δημιουργήσε ένα ζωντανό παιχνίδι με τραμπάλες πάνω στα σύνορα. Για να δείξει με αυτόν τον τρόπο ότι οι δράσεις στη μία πλευρά έχουν άμεσο αντίκτυπο σε αυτό που συμβαίνει στην άλλη πλευρά… Χτίζοντας σύνορα (στις χώρες, στα οικόπεδα, στα σπίτια) δε δημιουργούμε απαραίτητα καλύτερες σχέσεις. Σε αυτόν τον υπέροχο πλανήτη έχουμε τόσα κοινά προβλήματα, τόσες ομορφιές να μοιραστούμε. Τα όποια σύνορα ενισχύουν το Εγώ, ενώ όλη η ομορφιά και τελικά η λύση σε ό,τι και αν συμβαίνει είναι πάντα στο Εμείς! Η ενδιαφέρουσα ομιλία του αρχιτέκτονα στο Ted: www.ted.com/…/ronald_rael_an_architect_s_subversive_reimagi… “Δεν υπάρχουν δύο πλευρές που ορίζονται από έναν τοίχο. Αυτό είναι ένα ενιαίο τοπίο, χωρισμένο στη μέση”. Τι είναι τα σύνορα; Είναι μια γραμμή πάνω σε έναν χάρτη, ένας τόπος όπου οι πολιτισμοί αναμειγνύονται και συγχωνεύονται με όμορφους, μερικές φορές βίαιους και περιστασιακά γελοίους τρόπους. Και τι είναι ένας συνοριακός τοίχος; Μια υπερβολικά απλοϊκή απάντηση σε αυτή την πολυπλοκότητα, σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα Ronald Rael. Στην ομιλία του ο Rael επανεπιβεβαιώνει το φυσικό εμπόδιο που διαιρεί τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Μεξικό – δείχνοντας σατιρικά, αλλά σοβαρά, έργα τέχνης εμπνευσμένα από τα όρια και μας δείχνει τα σύνορα που δεν βλέπουμε στις ειδήσεις.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Uncategorized

❌ Εξαντλήσαμε τη γη – Ζούμε με δανεικά από τον πλανήτη…

Πιο νωρίς από ποτέ, η ανθρωπότητα εξάντλησε ήδη τους πόρους του πλανήτη για φέτος ???? Από σήμερα, 29 Ιουλίου, η ανθρωπότητα ζει με πίστωση από τον πλανήτη καθώς κατανάλωσε ήδη όλους τους φυσικούς πόρους που μπορεί να ανανεώσει η γη φέτος. Το πιo ανησυχητικό είναι πως η μέρα αυτή έφτασε δύο ολόκληρους μήνες νωρίτερα απ’ ό,τι πριν από είκοσι χρόνια και γενικά νωρίτερα από ποτέ. Τα παραπάνω ανακοίνωσε η μη κυβερνητική οργάνωση Global Footprint Network. «Η ανθρωπότητα καταναλώνει το τρέχον διάστημα τους πόρους του πλανήτη 1,75 φορές ταχύτερα» από τις δυνατότητες των οικοσυστημάτων να τους ανανεώνουν, υπογράμμισε η ΜΚΟ σε ανακοίνωσή της. «Εξαντλούμε το φυσικό κεφάλαιο του πλανήτη μας, θέτοντας σε κίνδυνο τη μελλοντική δυνατότητά του να αναγεννά» πόρους, προειδοποιεί η Global Footprint Network. Οι καταναλωτικές συνήθειες κατά χώρα παρουσιάζουν τεράστιες αποκλίσεις: έτσι, «το Κατάρ έφθασε την ημέρα υπέρβασης» των πόρων που του αναλογούσαν για φέτος «έπειτα από μόλις 42 ημέρες» μέσα στη χρονιά, αλλά «η Ινδονησία θα έχει καταναλώσει όλους τους πόρους [που της αναλογούν] για τη χρονιά έπειτα από 342 ημέρες», σημειώνει το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF), οργάνωση που συνδέεται με το Global Footprint Network. Επιπλέον, «αν όλος ο κόσμος ζούσε όπως οι Γάλλοι, θα χρειαζόμασταν 2,7 πλανήτες» και 5 πλανήτες αν όλοι οι κάτοικοι του κόσμου υιοθετούσαν τον τρόπο που καταναλώνουν οι Αμερικανοί. Για να μετακινηθεί ξανά η λεγόμενη ημέρα υπέρβασης προς την 31η Δεκεμβρίου, το κύριο που πρέπει να γίνει είναι «να μειωθούν οι εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου», που αποτελούν αφ’ εαυτών «το 60% των οικολογικού μας αποτυπώματος», εκτιμά η WWF. «Μειώνοντας τις εκπομπές CO2 κατά 50%, θα μπορούσαμε να κερδίσουμε 93 ημέρες τον χρόνο, δηλαδή να φθάσει η ημέρα υπέρβασης στον Οκτώβριο», κατά την ίδια ΜΚΟ. «Μειώνοντας κατά το ένα δεύτερο την κατανάλωση ζωικών πρωτεϊνών, θα μπορούσαμε να αναβάλλουμε την ημέρα υπέρβασης κατά 15 ημέρες τον χρόνο» και, μειώνοντας τη σπατάλη τροφίμων περί το ένα δεύτερο κατά άλλες δέκα ημέρες, πάντα κατά τους υπολογισμούς του WWF. ………………….. Ο μικρός όμως αυτός πλανήτης είναι το σκάφος επάνω στο οποίο το ανθρώπινο είδος υπάρχει και με το οποίο ταξιδεύει μέσα στη σκοτεινή απεραντοσύνη. Είναι το σπίτι μας, στο οποίο είμαστε περιορισμένοι να ζήσουμε όσο η επιστήμη δεν θα μπορεί, εάν ποτέ το καταφέρει, να φτάσει και να ξεπεράσει τη φαντασία μας. Η πραγματικότητα αυτή καθιστά ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε την επιβαλλόμενη μέριμνα γι’ αυτή τη Γη και το περιβάλλον της με βάση μια πλανητική, ολική θεώρηση. Σήμερα έχει έρθει πλέον η στιγμή για ένα συμβόλαιο σεβασμού και προστασίας ανάμεσα σε όλους που μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη. Δεν είναι πλέον θέμα απλού σεβασμού του περιβάλλοντος, αλλά διάσωσης της κοινής κατοικίας, την οποία δεν είμαστε οι μόνοι που μοιράζονται, αλλά είναι βέβαιο ότι είμαστε οι μόνοι που έχουν την ικανότητα και ίσως την επιπολαιότητα και την ανευθυνότητα να καταστρέψουν… …………. Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ/ Global Footprint Network Πηγή: www.lifo.gr

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ένας άνθρωπος μπορεί

Υπερήρωας ενάντια στο bullying…

ο τέρας του εκφοβισμού, το οποίο ολοένα και συχνότερα αντιμετωπίζουν μικρά παιδιά, χτυπά σαν υπερήρωας και με περίσσια γενναιότητα και καλοσύνη ένα 12χρονο θύμα του. Πρόκειται για τον Κύπριο Νικόλα Νικηφόρου, ο οποίος δέχτηκε σωματική, λεκτική και ψυχική βία από συμμαθητές του, εξαιτίας σημαδιών που φέρει στο πρόσωπό του. Όπως εξηγεί ο ίδιος, όταν γεννήθηκε τα 2/3 του κεφαλιού του καλύπτονταν από ένα σπάνιο είδος προ-καρκινικών ογκωδών μελανωμάτων, η αφαίρεση των οποίων δημιούργησε τις ουλές. Ο 12χρονος ξεκίνησε μια επιτυχημένη εκστρατεία ενάντια στο bullying, για την οποία τιμήθηκε και βραβεύτηκε αρκετές φορές. Μάλιστα, χθες το Hope For Children απένειμε στον Νικόλα το βραβείο Children’s Rights Defender 2019, το οποίο αποτελεί την υψηλότερη μορφή επιβράβευσης για την προώθηση των δικαιωμάτων των παιδιών. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε χθες στο Σπίτι της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη Λευκωσία. Η εκστρατεία για τα δικαιώματα και την ισότητα ξεκίνησε τρία χρόνια πριν, όταν συμμετείχε σε ένα διαγωνισμό προσωπικού πορτρέτου της Kinder, στο οποίο οι ενδιαφερόμενοι έπρεπε να ζωγραφίσουν τον εαυτό τους. «Ο νικητής θα έμπαινε σε συσκευασία σοκολάτας που θα πωλούνταν σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο (όπου και διαμένει). Αυτό με έβαλε στη διαδικασία να σκεφτώ πώς βλέπω τον εαυτό μου. Δεν έβλεπα τα σημάδια μου μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησαν οι άνθρωποι να τα βλέπουν και να μου τα υποδεικνύουν», σημείωσε. Ο Νικόλας θα γίνει το πρόσωπο της Kinder και θα ξεκινήσει το ταξίδι του. «Δεν νιώθω διαφορετικός. Μόνο όταν οι άνθρωποι μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι διαφορετικός. Αυτό, όμως, που προσπαθώ είναι να μην επιτρέπω να νιώθω διαφορετικός, αλλά να ζω κανονικά. Είναι αυτό που προωθώ και στις δράσεις μου, η ισότητα», είπε και πρόσθεσε: «Σε περιστατικά εκφοβισμού μού έχουν πει διαφορά πράγματα. Με έχουν κάνει να αναρωτηθώ αρκετές φορές αν είναι τόσο άσχημη η κατάσταση. Αν όσα έλεγαν για εμένα με περιέγραφαν, αν όντως είναι έτσι. Την πρώτη φορά που αντιμετώπισα σχολικό εκφοβισμό, ήμουν σε τάξη του δημοτικού σχολείου. Με πλησίασε ένα παιδί μαζί με τον φίλο του κοροϊδεύοντάς με. Το είχα πει στους γονείς μου. Πλέον έχουν μειωθεί τέτοια περιστατικά. Αυτό διότι υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και δεν είμαι τόσο ευάλωτος». Όπως εξηγεί έχει μιλήσει και έχει βοηθήσει κάποια παιδιά τα οποία βρέθηκαν στη θέση του και έχουν δεχτεί εκφοβισμό. «Ελπίζω μέσα από τη δράση μου να έχω βοηθήσει ακόμη περισσότερα παιδιά και να τα έχω ενθαρρύνει». Όνειρό του είναι να παραμείνει υπερασπιστής των δικαιωμάτων και ιδίως εκείνων των παιδιών. «Θα μου άρεσε η εργασία που θα κάνω να σχετίζεται με αυτόν τον τομέα. Να συνεχίζω αυτό που ξεκίνησα. Να δίνω ομιλίες και να μεταδίδω τα μηνύματα του σεβασμού, της ισότητας, της αποδοχής». ΘΕΤΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ Οι δράσεις του Νικόλα ενάντια στον σχολικό εκφοβισμό τον οδήγησαν στο να γίνει το πρόσωπο της Kinder το 2016, να κερδίσει το Βραβείο Νταϊάνα το 2017, το βραβείο Βρετανού Πολίτη το 2018 και την ίδια χρονιά το «Positive Role Model» στα Βραβεία Εθνικής Διαφορετικότητας του Ηνωμένου Βασιλείου. Παράλληλα, το 2017 ψηφίστηκε ως ένας από τους 24 πιο ευαισθητοποιημένους Bristolians κάτω των 24 ετών. Έχει φιλοξενηθεί σε εκπομπές του BBC και σε άλλα ΜΜΕ, έχει κάνει δική του έκθεση τέχνης, πραγματοποιεί ενθαρρυντικές ομιλίες σε σχολεία και πανεπιστήμια για την εξάλειψη του εκφοβισμού. «Στις χειρότερές μου στιγμές εύχομαι να μην είχα γεννηθεί ποτέ. Ωστόσο, βρήκα το κουράγιο να περάσω όσα πέρασα και πιστεύω ότι έγινε για κάποιο λόγο. Να βοηθήσω τους ανθρώπους που περνούν δυσκολίες στη ζωή τους» σημειώνει ο Νικόλας. Εξηγεί μάλιστα πως «όλοι κάνουμε επιλογές στη ζωή μας. Η κάθε μία διαμορφώνει αυτό που γινόμαστε. Καθημερινά έχουμε την επιλογή είτε να ξυπνήσουμε χαρούμενοι είτε λυπημένοι. Καθημερινά παίρνουμε ατέλειωτες αποφάσεις που είναι κρίσιμες για το ποιοι τελικά είμαστε». Σημείωσε ακόμη ότι είναι περήφανος που είχε το θάρρος να περάσει από αυτό που πέρασε. «Αυτό δεν το έκανα χωρίς επιλογή ή χωρίς θάρρος. Είχα χαθεί ανάμεσα στους φόβους που είχα στο μυαλό μου. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πως είχα την επιλογή να αλλάξω τις περιστάσεις. Τώρα, όταν με ρωτάνε οι άνθρωποι πώς κατάφερα να το ξεπεράσω, τους λέω πως “ήταν επιλογή μου”».

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ετικέτα: culture

Ένας άνθρωπος μπορεί, Οικογένεια

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ;

Περί Αρχιτεκτονικής

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Περί Αρχιτεκτονικής

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ένας άνθρωπος μπορεί

Μητέρα πέταξε το δύο ετών κοριτσάκι της από φλεγόμενο κτίριο!

Περί άλλα τυρβάζοντας

Το λάθος με τις μάσκες

Thinking outside of the box

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Thinking outside of the box

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΠΟΤΕ

Ένας άνθρωπος μπορεί, Περί Αρχιτεκτονικής

Τραμπάλα στα σύνορα Μεξικό – Αμερική

Uncategorized

❌ Εξαντλήσαμε τη γη – Ζούμε με δανεικά από τον πλανήτη…

Ένας άνθρωπος μπορεί

Υπερήρωας ενάντια στο bullying…

Who we are

Comments

Media

Cookies

Embedded content from other websites

Who we share your data with

How long we retain your data

What rights you have over your data

Where your data is sent