Ετικέτα: παιδεία

Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ ο μαγικός κόσμος του τσίρκου. Ενθουσιαζόμουν όταν έβλεπα από κοντά όλα αυτά τα ζώα που ταξίδευαν μέσα στα τροχόσπιτα από την μια πόλη στην άλλη. Στην παράσταση όλα μου φαίνονταν μαγικά και λαμπερά, αλλά η στιγμή που εμφανιζόταν ο ελέφαντας ήταν η αγαπημένη μου. Το γιγάντιο ζώο ήταν τρομερά επιδέξιο, τρομερά μεγάλο και τρομερά δυνατό. Σίγουρα ένα ζώο σαν κι αυτό θα μπορούσε να ξεριζώσει ένα ολόκληρο δέντρο μ’ ένα μικρό τράβηγμα, το δίχως άλλο… Μου έκανε εντύπωση, όμως, που μετά από κάθε επίδειξη το προσωπικό του τσίρκου αλυσόδενε τον ελέφαντα σ’ ένα μικροσκοπικό ξυλαράκι, ελάχιστα βυθισμένο στην άμμο. Αυτό ήταν για μένα μεγάλο μυστήριο. Ακόμα και αν η αλυσίδα ήταν χοντρή και γερή, ένα ζώο που μπορούσε να γκρεμίσει ολόκληρο τοίχο μ’ ένα του τράβηγμα, εύκολα θα μπορούσε να απελευθερωθεί από το ξυλαράκι και να το βάλει στα πόδια. Τι συγκρατούσε τον ελέφαντα; Γιατί δεν το έσκαγε; Όταν ήμουν πέντε ή έξι χρονών, πίστευα ακόμα ότι οι μεγάλοι τα ήξεραν όλα. Έτσι πήγα και ρώτησα τους δασκάλους μου, το θείο και την μητέρα μου, για το μυστήριο του ελέφαντα. Εκείνοι μου εξήγησαν ότι ο ελέφαντας δεν το έσκαγε επειδή τον είχαν δαμάσει. Τότε, όπως ήταν λογικό, τους ρώτησα: «Αν είναι δαμασμένος και γι’ αυτό δεν το σκάει, γιατί τον δένουν;». Κανείς δεν ήξερε να μου απαντήσει σ’ αυτήν την ερώτηση. Πολύ καιρό μετά, μια νύχτα, γνώρισα κάποιον πολύ σοφό που είχε ταξιδέψει στην Ινδία και αυτός με βοήθησε να βρω την απάντηση. Ο ελέφαντας του τσίρκου είχε μείνει δεμένος σ’ ένα ξυλαράκι από τότε που ήταν μικρός. Θυμάμαι που έκλεισα τα μάτια και σκέφτηκα το μικρό, το νεογέννητο ελεφαντάκι, να κάθεται δεμένο στο ξύλο. Το φαντάστηκα να σπρώχνει και να τραβάει την αλυσίδα κάθε μέρα και νύχτα, όλη μέρα, και να προσπαθεί να λυθεί. Σχεδόν μπορούσα να το δω να κοιμάται κάθε νύχτα εξαντλημένο από την κούραση με τη σκέψη πως το επόμενο πρωί θα ξαναπροσπαθούσε. Όλα ήταν μάταια: το ξυλαράκι ήταν πολύ γερό για ένα νεογέννητο ζωάκι, ακόμα και αν μιλάμε για ελέφαντα. Ώσπου, μια μέρα, την πιο θλιβερή μέρα της μικρής ζωής του, το ελεφαντάκι δέχτηκε ότι δεν μπορούσε να ελευθερωθεί και παραδόθηκε στη μοίρα του. Κατάλαβα τότε γιατί ο πανίσχυρος και τεράστιος ελέφαντας που έβλεπα στο τσίρκο έμενε αλυσοδεμένος. Ήταν πια σίγουρος πως ποτέ δεν θα μπορούσε να ελευθερωθεί από το ξυλάκι του. Το κακόμοιρο ζώο είχε πια την αποτυχία χαραγμένη στην ελεφάντινη μνήμη του και ποτέ, ποτέ πια, δεν θα ξαναδοκίμαζε τη δύναμή του… Κάποιες νύχτες ονειρεύομαι ότι πλησιάζω τον αλυσοδεμένο ελέφαντα και του λέω στο αφτί: «ξέρεις κάτι; Εμείς οι δύο μοιάζουμε. Νομίζεις ότι και εσύ δεν μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα επειδή, μια φορά, προσπάθησες και δεν τα κατάφερες. Πρέπει να καταλάβεις ότι ο καιρός πέρασε και σήμερα είσαι πια πιο μεγάλος και πιο δυνατός από παλιά. Αν ήθελες στα αλήθεια να απελευθερωθείς, είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσες να το πετύχεις. Γιατί δεν το δοκιμάζεις;» Μερικές φορές ξυπνάω με τη σκέψη ο ελέφαντας μου, τελικά, κάποια μέρα το επιχείρησε και κατάφερε να ξεριζώσει το ξύλο. Τότε χαμογελάω και φαντάζομαι ότι το τεράστιο ζώο συνεχίζει να ταξιδεύει με το τσίρκο επειδή χαίρεται να βλέπει τα παιδιά να διασκεδάζουν, αλλά χωρίς αλυσίδα. Αυτή είναι η περίφημη ιστορία «Ο αλυσοδεμένος ελέφαντας» του Χόρχε Μπουκάι και ίσως αναρωτιέσαι τι έχει να κάνει με το παιχνίδι του χρήματος… Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μια αιχμάλωτη ζωή, εγκλωβισμένοι από την έλλειψη αυτοεκτίμησης, από καταστροφικές συνήθειες και σχέσεις, με μία βαρετή εργασία και βουνά από χρέη. Η ζωή δεν είναι προορισμένη να τη ζούμε έτσι. Γιατί γεννιόμαστε ελεύθεροι. Είμαστε ελεύθεροι να εξερευνήσουμε, να αποκτήσουμε δεξιότητες, να φανταστούμε, να πετύχουμε και να καθορίσουμε τη δική μας πορεία στη ζωή! Δυστυχώς όμως μπορούμε να ανταλλάσσουμε την ελευθερία μας με άλλα πράγματα. Ένας από τους μεγαλύτερους πειρασμούς της σύγχρονης κοινωνίας είναι το «αγοράστε τώρα, πληρώστε αργότερα». Όταν ένας άνθρωπος ασχολείται κυρίως με την ικανοποίηση επιθυμιών στο παρόν, αναπόφευκτα θα βρεθεί αντιμέτωπος με το φάσμα της φτώχειας στο μέλλον. Πάρα πολλοί άνθρωποι δεν θα βρουν ποτέ την ευημερία στη ζωή τους επειδή αντάλλαξαν τη μελλοντική τους ελευθερία με την κατοχή πραγμάτων στο εδώ και τώρα. Και αυτό συμβαίνει σταδιακά με μικρούς, σχεδόν ανεπαίσθητους συμβιβασμούς. Οι οποίοι δεν ενοχλούν, επειδή για την ελευθερία που θυσιάζεται παίρνονται ανταλλάγματα που υπόσχονται (πρόσκαιρη) ευτυχία. Μετά από χρόνια τέτοιων συμβιβασμών έχει δημιουργηθεί μία αιχμαλωσία ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής, ενός χρονοδιαγράμματος, ενός αφεντικού, ενός προγράμματος αποπληρωμών και πολλών ακόμα. Η απάντηση για όποιον βρίσκεται σε αυτή τη θέση είναι απλή: Σταμάτησε να μετατρέπεις τη ζωή σου σε φυλακή. Γεννήθηκες για να ζήσεις στην ευημερία και όχι στην αιχμαλωσία… Ο σκοπός είναι να ζήσεις μία ζωή πλούσια σε προσωπική ελευθερία. Για να οδηγηθείς προς την ελευθερία είναι απαραίτητο να μάθεις πως παίζεται το σωστό παιχνίδι του χρήματος! Αυτός ο υπέροχος δρόμος μπορεί να ξεκινήσει τώρα και για σένα και είναι γεμάτο εκπλήξεις! Είναι η ώρα σου. Τόλμησέ το! αλέξιος Δες περισσότερα κείμενα για το παιχνίδι του χρήματος ΕΔΩ Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο epixeiro.gr: www.epixeiro.gr/article/192591  

Εκτός από την ευφυΐα, το αποκαλούμενο IQ, οι επιστήμονες έχουν εισάγει στο σύγχρονο λεξιλόγιο και τον όρο «συναισθηματική ευφυΐα» (EQ), με τον οποίο επιχειρούν να περιγράψουν όλα εκείνα τα φαινόμενα και χαρακτηριστικά που «σφραγίζουν» τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε την καθημερινότητα ώστε να έχουμε θετικά αποτελέσματα για εμάς και τους γύρω μας. Τα βασικά συναισθήματα είναι κοινά σε όλους τους ανθρώπους. Όλοι αισθανόμαστε αγάπη, θυμό, θλίψη, χαρά, φόβο, απογοήτευση και πολλά ακόμα συναισθήματα. Αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε μεταξύ μας, είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε αυτά τα συναισθήματα. Σε ότι αφορά τα οικονομικά, ισχύει ακριβώς το ίδιο. Όταν ρισκάρουμε χρήματα, όλοι βιώνουμε το συναίσθημα του φόβου. Ακόμα και οι πλούσιοι… Η διαφορά έγκειται κι εδώ στο πώς αντιμετωπίζουμε αυτό το φόβο. Λόγω περιοριστικών πεποιθήσεων, στους περισσότερους ανθρώπους ο φόβος αυτός οδηγεί σε μία σκέψη «μη ρισκάρεις, κινήσου εκ του ασφαλούς». Σε λίγους ανθρώπους αυτός ο φόβος της απώλειας χρημάτων οδηγεί στη σκέψη «κινήσου έξυπνα και μάθε να διαχειρίζεσαι το ρίσκο». Ίδιο συναίσθημα > διαφορετικές σκέψεις > διαφορετική δράση > διαφορετική οικονομική κατάσταση. Η βασικότερη αιτία για τα οικονομικά προβλήματα των ανθρώπων είναι ο φόβος της απώλειας χρημάτων. Η απώλεια χρημάτων ενεργοποιεί τις ίδιες δομές στον εγκέφαλο όπως ο πόνος και ο φόβος. Για να καταλάβουν καλύτερα το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο των ανθρώπων όταν χάνουν χρήματα, επιστήμονες από το University College του Λονδίνου, εξέτασαν τον εγκέφαλο 24 εθελοντών ενώ αυτοί λάμβαναν μέρος σε τυχερό παιγνίδι στο οποίο μπορούσαν να κερδίζουν ή να χάνουν χρήματα. Χρησιμοποίησαν τη λειτουργική μαγνητική τομογραφία για να εξακριβώσουν τι συμβαίνει, ποιες λειτουργικές νευρωνικές δομές ενεργοποιούνται σε καταστάσεις κέρδους ή απώλειας χρημάτων και τέλος πως μάθαιναν από τις εμπειρίες τους. Τα ευρήματα έδειξαν ότι οι εθελοντές μάθαιναν με ακρίβεια να προβλέπουν πότε είχαν πιθανότητες να χάνουν ή να κερδίζουν χρήματα. Η μάθηση αυτή λάμβανε χώρα σε μια περιοχή που εντοπίζεται βαθιά στον εγκέφαλο που ονομάζεται striatum. Πρόκειται για ραβδωτή μάζα από λευκή και φαιά ουσία που βρίσκεται μπροστά από το θάλαμο σε κάθε ημισφαίριο του εγκεφάλου. Η αντίδραση της δομής αυτής του εγκεφάλου, καταγραφόταν διαφορετική όταν η πρόβλεψη οδηγούσε σε οικονομική απώλεια ή αντίθετα σε οικονομικό κέρδος. Βρέθηκε, επίσης, ότι υπήρχαν εκπληκτικές ομοιότητες μεταξύ των αντιδράσεων του εγκεφάλου λόγω οικονομικών απωλειών και αυτών που καταγράφονται όταν βιώνουν οι άνθρωποι πόνο. Οι εγκεφαλικές νευρωνικές δομές που ενεργοποιούνται λόγω πόνου, καταγράφηκαν και αναγνωρίσθηκαν σε προηγούμενες έρευνες με λειτουργική μαγνητική τομογραφία. Η ενεργοποίηση των δομών που σχετίζονται με τον πόνο όταν πρόκειται σύμφωνα με τις προβλέψεις του εγκεφάλου να επέλθει οικονομική απώλεια, λειτουργεί ως μηχανισμός άμυνας που μας αναγκάζει να λάβουμε άμεσα αμυντικά μέτρα. Σίγουρα κανένας δεν θέλει να χάνει χρήματα όπως δεν θέλει επίσης να βιώνει τον πόνο. Φαίνεται λοιπόν ότι είναι λογικό, όπως δείχνουν τα ευρήματα στον εγκέφαλο, με τον ίδιο τρόπο που μαθαίνουμε και αποφεύγουμε καταστάσεις που προκαλούν πόνο, έτσι μαθαίνουμε με τις προβλέψεις να ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες απώλειας χρημάτων ή περιουσίας, αποφεύγοντας έτσι τον πόνο. Λόγω του φόβου της απώλειας χρημάτων λοιπόν, οι άνθρωποι κινούνται τόσο επιφυλακτικά, ή με τρομερό αυτοέλεγχο, ή απλώς παραδίδουν τα χρήματά τους σε κάποιον άλλο επειδή τον θεωρούν ειδικό και μένουν να προσεύχονται και να ελπίζουν πως θα τα έχουν στη διάθεση τους αν τα χρειαστούν. Όσον αφορά στο θέμα των χρημάτων, υπάρχουν πολλές συναισθηματικές φοβίες. Και υπάρχουν επειδή, είτε μας αρέσει είτε όχι, το χρήμα είναι συναισθηματικό θέμα. Και επειδή είναι συναισθηματικό, οι περισσότεροι άνθρωποι δε μπορούν να σκεφτούν λογικά γι’ αυτό. Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς το χρηματιστήριο ή το coin market και θα καταλάβει ότι το χρήμα είναι συναίσθημα… Στις περισσότερες αγορές δεν επικρατεί η λογική αλλά μόνο τα συναισθήματα της απληστίας και του φόβου. Όσοι άνθρωποι ζουν μια ολόκληρη ζωή με το φόβο μήπως χάσουν χρήματα, ή μήπως κάνουν κάτι διαφορετικό από τον πολύ κόσμο, είναι σχεδόν αδύνατο να γίνουν πλούσιοι, ακόμα κι αν εμφανίζονται μπροστά τους συνεχώς οικονομικές ευκαιρίες. Μαθαίνοντας να παίζουμε το σωστό παιχνίδι του χρήματος, αποκτούμε σταδιακά γνώσεις και εμπειρίες και με τον τρόπο αυτό μειώνεται ο φόβος της απώλειας χρημάτων, μέχρι να μετατραπεί στον καλύτερο επιχειρηματικό οδηγό μας! Βιβλιογραφία Differential Encoding of Losses and Gains in the Human Striatum, The Journal of Neuroscience, 2007,27(18):4826-4831, 2 Μαΐου 2007 Robert Kiyosaki, Rich Dad’s Cashflow Quadrant, 2001 Δες περισσότερα κείμενα για το παιχνίδι του χρήματος ΕΔΩ Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο epixeiro.gr: www.epixeiro.gr/article/151934  

Μια φορά και έναν καιρό τα εθνικά νομίσματα αντιστοιχούσαν και μετατρέπονταν ευθέως σε αποθέματα χρυσού. Μια φορά και έναν καιρό η εκτύπωση χρήματος αποτελούσε έγκλημα και ήταν γνωστή ως παραχάραξη. Μια φορά και έναν καιρό ένας άνθρωπος πήγαινε σχολείο, έβρισκε δουλειά, έπαιρνε σύνταξη νέος και ζούσε αυτός καλά και εμείς καλύτερα. Μια φορά και έναν καιρό το μόνο που έπρεπε να κάνει κανείς ήταν να αγοράσει ένα σπίτι και όταν η αξία του σπιτιού ανέβαινε, γινόταν πλούσιος. Μια φορά και έναν καιρό το μόνο που έπρεπε να κάνει κανείς ήταν να επενδύσει στο χρηματιστήριο και όταν η χρηματιστηριακή αγορά ανέβαινε, γινόταν πλούσιος. Μια φορά και έναν καιρό το να έχει κάποιος πτυχίο πανεπιστημίου σήμαινε υψηλότερες απολαβές Μια φορά και έναν καιρό η ηλικία ήταν πλεονέκτημα. Μια φορά και έναν καιρό ένας συνταξιούχος μπορούσε να υπολογίζει βάσιμα στο θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης για τη φροντίδα που θα χρειαζόταν. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) το «Μια φορά και έναν καιρό» τελείωσε. Ο κόσμος άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει καθημερινά με όλο και γρηγορότερους ρυθμούς. Πριν το 1993 δεν υπήρχε καν το ίντερνετ. Πριν το 1998 δεν υπήρχε η Google. Πριν το 2004 δεν υπήρχε το Facebook. Πριν το 2008 δεν υπήρχε το Airbnb. Πριν το 2008 δεν υπήρχαν τα κρυπτονομίσματα. Πριν το 2009 δεν υπήρχε το Uber. Ο κόσμος έχει αλλάξει. Η μεγαλύτερη εταιρεία φιλοξενίας δεν έχει ούτε ένα δωμάτιο στην ιδιοκτησία της. Το αυτό ισχύει και για τη μεγαλύτερη εταιρεία προσφοράς μεταφορικών υπηρεσιών: δεν έχει ούτε ένα δικό της αυτοκίνητο. Σήμερα υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για όλους καθώς το χρήμα όπως το ξέρουμε, έχει αλλάξει και συνεχίζει να αλλάζει. Πολλοί άνθρωποι που σήμερα είναι πλούσιοι θα γίνουν οι νέοι φτωχοί και αντίστροφα. Και αυτό θα συμβεί επειδή το χρήμα δεν είναι πλέον το χρήμα όπως το γνωρίζαμε. Ζούμε στην εποχή των πληροφοριών και οι πληροφορίες είναι πλέον άφθονες και στην πλειοψηφία τους δωρεάν. Σήμερα μπορεί κάποιος μέσα από το YouTube και τα podcasts να έχει συνεχή πρόσβαση σε εκατομμύρια διαλέξεις, ομιλίες, πανεπιστημιακά μαθήματα και ό,τι βάζει ο νους. Βέβαια, για να μετατρέψεις τις πληροφορίες σε γνώση, χρειάζεται εκπαίδευση. Χωρίς οικονομική παιδεία, οι άνθρωποι δε μπορούν να μετατρέψουν τις πληροφορίες σε πλούτο. Το νέο χρήμα είναι η ΓΝΩΣΗ. Οι άνθρωποι εντυπωσιάζονται από τις «φωτογραφίες πριν και μετά». Ειδικά οι φωτογραφίες τεράστιας απώλειας βάρους εμπνέουν. Γιατί μας υπενθυμίζουν το ποιοι είμαστε κατά βάθος και τι τεράστιες δυνατότητες έχει ο κάθε άνθρωπος, ότι υπάρχει μία πεταλούδα σε καθέναν από εμάς που περιμένει να ελευθερωθεί. Για αυτό υπάρχουν δεκάδες τηλεοπτικές εκπομπές, από αυτές της «ανανέωσης εμφάνισης» μέχρι τις «ανακαίνισης» σπιτιών και διαμερισμάτων. Μπορεί κάποιος να «μεταμορφωθεί» από «φτωχός» άνθρωπος σε «πλούσιο»; ΝΑΙ. Ξεκινώντας πρώτα από το να μάθει πως παίζεται το σωστό παιχνίδι του χρήματος. Υπάρχουν όμως διαφορές μεταξύ εξωτερικής και εσωτερικής ανανέωσης. Είναι πολύ εύκολο να βάψουμε ένα παλιό σπίτι ή να φορέσουμε ωραία ρούχα σε έναν άνθρωπο. Αυτά αφορούν την εξωτερική ανανέωση. Για να μεταμορφωθεί όμως ένας άνθρωπος από φτωχός σε πλούσιο χρειάζονται πολλά περισσότερα από μία στρώση βαφής, χρειάζεται μία εσωτερική ανανέωση. Αυτές οι μεταμορφώσεις είναι μεταστροφές του εσωτερικού κόσμου των ανθρώπων, αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο σκέπτονται για τον εαυτό τους και τα χρήματα, καθώς και για τις επιλογές που κάνουν. Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στο να είσαι απένταρος και στο να είσαι φτωχός. Το απένταρος είναι προσωρινό ενώ το φτωχός αιώνιο. Είναι διαφορά νοοτροπίας. Το πρόβλημα είναι ότι χωρίς οικονομική παιδεία, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα είναι ποτέ πλούσιοι στη νοοτροπία. Και αυτή είναι η πραγματική κρίση. Πιστεύω βαθιά ότι στην εποχή που ζούμε υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες από ποτέ στην ιστορία για έναν άνθρωπο να εξελιχθεί, να πετύχει, να πλουτίσει. Αρκεί να είναι διατεθειμένος να αποκτήσει τις γνώσεις, την οικονομική παιδεία και να πληρώσει το προσωρινό τίμημα του ξεβολέματος για να αποκτήσει όλα αυτά που ονειρεύεται τα βράδια λίγο πριν κοιμηθεί… ………. Πηγές: – Robert Kiyosaki, «Δεύτερη Ευκαιρία» – Robert Kiyosaki, «Ιστορίες του φτωχού μπαμπά και του πλούσιου μπαμπά» ………. Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στο epixeiro.gr: www.epixeiro.gr/article/135196